مطابق نامه نویسی شده توسط تایمز ، دفتر آقای کونته پاسخ داد که روز شنبه ، دو روز بعد ، جلسه ای در سطح وزیر برگزار می شود و قبل از آن تصمیمی اتخاذ نخواهد شد.

تا 6 مارس ، نیروی انتظامی استقرار در هتل را آغاز کرده بود.

پلیس با بازرسی از مسیرهایی که قرار بود بسته شود و جلسات توجیهی در زیرزمین ، و فرماندهان نقشه هایی از شهرها و خیابانهای آنها را روی یک تابلو نقاشی ترسیم می کردند ، ساعت ها را پر می کردند.

خانم آرزوفی ، صاحب هتل ، گفت: “آنها همه چیز را از ذهن می دانستند.”

هنگام اجرای تمرینات ، آقای کونته در 6 مارس بار دیگر با کمیته علمی در رم دیدار کرد. به گفته آقای اسپرانزا ، کمیته به آقای کونته گفت که دیگر مسئله بسته شدن برگامو نیست. تمام لومباردی ، از جمله میلان ، باید قفل شود.

دو روز بعد ، در 8 مارس ، آقای کونته این کار را انجام داد.

آقای کونته خود را به تصویر کشیده است که دانشمندان را ترغیب می کند بزرگتر و جسورتر فکر کنند ، و گفت که آنها به آنها گفت ، “آیا نباید تدابیر رادیکال تری بیندیشیم؟”

بعداً همان روز ، مأموران پلیس هتل قاره آمریکا وسایل خود را جمع کردند و رفتند.

آقای کانسلی گفت: “هیچ اتفاقی نیفتاده است.”

ویروس شکار شده

وقتی مقامات تصمیم گرفتند چه کاری انجام دهند ، به نظر می رسید ویروس به همه جا سرایت کرده و همه را لمس کرده است. عفونت ها خانه ها و آپارتمان ها را ویران می کند. مردم شروع به مردن کردند.

آقای اورلندی ، راننده کامیون تنومند که یک بار بچه های خانواده اش را با شست دست با دستان خود که با آنها دست به گریبان بود ، خوشحال کرده بود ، یک روز پس از اطلاع خانواده اش از ابتلا به ویروس ، درگذشت. برخی از خانواده وی نیز آلوده و درگذشتند.